Free Downloads Bladmuziek altviool

Welkom op de pagina muziek altviool. Op deze pagina kan muziek worden gevonden die niet meer wordt uitgegeven en daarom moeilijk te vinden is. Ook  is er muziek te vinden in bewerkte en/of getransponeerde vorm. Mocht blijken dat op een muziekstuk nog copyright dan wel auteursrechten van toepassing zijn, laat u het ons dan weten; wij verwijderen het stuk dan onmiddellijk van de site. De informatie betreffende de biografieën van de componisten komt van Wikipedia en verschillende andere publicaties waaronder Alberto Bachmann's Encyclopedia on the violin.

Benedetto Marcello

Benedetto Marcello (1 augustus 1686 - gestorven Brescia 24 juli 1739) werd geboren in een adellijke familie in Venetië. Hij was componist, dichter en jurist.

Als kind kreeg Benedetto Marcello vioolles van zijn vader, daarna studeerde hij contrapunt en compositie bij Francesco Gasparini. Ook was hij leerling van Lotti. Naast viool, zang en compositie studeerde hij rechten aan de universiteit in Rome. Het was namelijk de eis van zijn vader dat Benedetto rechten ging studeren. Hij wist zijn werk als jurist echter te combineren met zijn muziek. Vanaf 1707 en de daaropvolgende twintig jaar bekleedde de jurist Marcello verscheidene belangrijke regeringsposities in Venetië. In 1711 was hij lid van de Raad van Veertig (in het stadsbestuur van Venetië) en van 1730  tot 1737 was hij districtsgouverneur van Pola  in Istrië. (het tegenwoordige Kroatische Pula, Istria) Volgens Benedetto zelf was zijn gezondheid geschaad door het klimaat in Istria. Na zijn ambtstermijn in Pola ging hij naar Brescia. In Brescia was hij de laatste twee jaren van zijn leven thesaurier. Hij stierf in 1739.
Marcello schreef over het muzikale drama in zijn tijd in het satirische pamflet Il teatro alla moda, dat anoniem werd gepubliceerd in Venetië in 1720. Dit werkje is nog regelmatig herdrukt en het is niet enkel amusant maar zeker ook waardevol als bijdrage aan de geschiedschrijving van de opera. Het werd in 1890 in het Frans en in 1917 in het Duits uitgegeven. Belangrijk is zijn groots opgezette Estro poetico-armonico dat een bewerking bevat van 50 psalmen in één- tot vierstemmige zetting met basso continuo en enkele met twee obligate violen en cello (Venetië, 1724-26).
Ook componeerde Marcello talrijke instrumentale werken, waaronder de fluitconcerten en het beroemde hoboconcert, dat door Bach werd omgewerkt tot klavierconcert, opera's, oratoria etc. Verscheidene van zijn libretto's schreef Marcello zelf, ook schreef hij de tekst voor Ruggieri's Arato in Sparta.
Benedetto Marcello was de oudere broer van Allessandro Marcello, die eveneens een componist was.

Leonard Mogill was dertig jaar lang altviolist in het Philadelphia Orchestra. Hij studeerde bij Louis Bailly aan het Curtis Intitute of Music in Philadelphia. Mogill gaf altvioolles aan de Temple University, de Settlement Music School en de Philadelphia Musical Academy. Al deze drie instituten zijn gevestigd in Philadelphia. Leonard Mogill gaf muziek uit van vele beroemde componisten en voorzag deze muziek van vingerzettingen en streken.

Bewerking voor 2 altviolen door Evert Sillem

Carlo Tessarini da Rimini

Italian composer Carlo Tessarini is something of a cipher, despite his publication of some 40 editions of music between 1721 and 1766, half of which he issued himself. Although he was certainly born before 1700, the earliest reference to Tessarini is not found until 1720 when he is identified as a violinist in the orchestra of St. Mark's in Venice. The last mention of him comes from December 1766, through an advertisement of a concert appearance he made in Arnhem. He is assumed to have died right after that.

Fétis suggested that Tessarini might have studied with Arcangelo Corelli, though there is no direct documentary evidence of this, anymore than there is evidence that Tessarini studied, or had contact with, Antonio Vivaldi, though internally Tessarini's music seems to indicate that this was so. It is sometimes erroneously stated that Tessarini was once employed by the Ospedale della Pietà, Vivaldi's main stomping ground, but Tessarini was actually employed, until 1731, by the Ospedale del Derelitti, also in Venice. Tessarini went from there to the cathedral in Urbino, where he remained at least until 1743, although from 1730 to 1737 he'd also served in the court of Bohemian Cardinal Wolfgang Hannibal Schattenbach in Brno. In 1740, Tessarini accepted a theater orchestra post in Rome, only to see it nullified by the death of Pope Clement XII. From about 1744 Tessarini seems to have moved in a Northerly direction, concertizing between Paris, London, and the Netherlands, though in the 1750s he is intermittently found at Urbino Cathedral once again. It is believed that Tessarini died in the Netherlands, though there is no record of it.

From 1729, Tessarini began to publish his music through a printing establishment operated by his brother; by 1765, Tessarini had issued some 20 opus numbers, and an equal number of early prints of his work appeared in unauthorized editions during his lifetime. Tessarini left behind at least 70 symphonies, 90 concertos, and 140 works for chamber ensembles; significantly, not a note of vocal music is known from Tessarini, despite his long, if often interrupted, association with Urbino Cathedral. Among his most important contributions was the violin method Gramatica di musica (1741; English title "An accurate method to attain the art of playing ye violin"), which appeared in three languages. Although one does not find in the historical record the kind of laudatory praise lavished on Tessarini's violin playing as that for his idol Vivaldi, judging from his extensive touring and the high level of difficulty of his solo violin parts, Tessarini must've been very, very good.

Further considering the wide distribution of his published music, some in multiple editions appearing throughout Europe, it appears that Tessarini was a very popular composer in his time. Why the historical record remains silent about him outside of references on the title pages of his editions, concert advertising, and the occasional entry in a payment register remains a mystery.